Boven is het stil is een loflied op de schoonheid van de natuur, een boek over weilanden, water, vogels, ijs in sloten en meertjes, koeien, schapen, twee aardige ezels, en één bonte kraai. Maar in de uitgestrektheid van deze natuur kan men snel in zijn eenzaamheid verdrinken. Daarom is het verhaal van Helmer, boer tegen wil en dank, ook het verhaal van een knagende hunkering naar het onbekende. In dit boek over het platteland, gezien door de ogen van een boer, gaat het uiteindelijk over universele zaken als de (on)mogelijkheid om het leven in eigen hand te nemen.

Gedurende één lange met alcohol doordrenkte carnavalsnacht is niemand wie hij is, iedereen is verkleed en speelt een rol. In de drukke straten van Venlo houdt Ralf minutieus zijn score bij van biertjes, jenever en andere opwekkende middelen. Hij ontdekt dat het feest niet alleen gaat over drank en seks in een donker portiek. Af en toe denkt hij aan thuis, aan zijn vriendin Sara en haar kinderen. Sara, die als schoolmeisje al verliefd op hem was. En die hij zevenentwintig jaar later weer tegenkomt als alleenstaande moeder met vier kinderen. Wil hij eigenlijk nog wel dag en nacht zorgen voor dit gezin?

Rinus Spruit woont weer in zijn ouderlijk huis in Nieuwdorp, Zeeland. Hij werkt in de tuin, drinkt koffie in de keuken met zijn buurman en zorgt voor de katten. Maar nu zijn ouders er niet meer zijn, komen vragen in hem op, en is de nieuwsgierigheid naar het verleden groter dan ooit. Hij haalt dozen met oude brieven, foto’s en documenten van de zolder en duikt in de fascinerende geschiedenis van zijn familie. Veel is nieuw en raadselachtig, waardoor Spuit zich afvraagt welke invloed het verleden op het levensgeluk nu heeft.