De 12-jarige Stijn en zijn opa zijn twee handen op een buik. Binnenkort gaan ze samen een driedaagse fietstocht maken. Dan krijgt opa te horen dat hij een ernstige ziekte heeft. Iedereen is verdrietig, maar opa wil de tijd die hij nog heeft, léven en genieten. Hij vertrouwt zijn kleinzoon nog wel iets toe: ‘Stijn, ik ga niet zitten wachten tot ik langzaam in elkaar stort van ellende.’ Ik schrok en stamelde: ‘Maar opa…’ ‘Niks, “maar opa”. Misschien ga ik vanzelf dood, maar als het niet anders kan, wil ik euthanasie. Weet je wat dat is?’ ‘Ja, dat je een prik krijgt en dat je dan… dan…’ Ik kon het niet zeggen.’